Coehoornsingel 31
Geschreven door Redactie
Door Bart Dertien
De titel lijkt een vergissing wanneer u naar het huisnummer kijkt maar niets is minder waar.
Mijn studentenleven in Groningen begon aan de Coehoornsingel. Het was in 1970 dat ik daar, uitkijkend op de Ruiterstraat, een kamer kreeg.
Ria heette mijn hospita en ze was poliopatiënt, liep in beugels en gaf pianoles.
De keuken gebruikte ik nauwelijks en dus werd er gegeten in de mensa en heel vaak in de Weeva. Samen met mijn studievriend.
Een bekend adres omdat we als gezin vaak, komend vanuit Emmen richting opa en oma in Losdorp, op de terugweg in de Weeva aten.
Van mijn eerste kamer herinner ik me weinig, behalve dan de grote PSP-poster (ik heb hem nog altijd!) aan de groene muur.
Als verwarming diende een kleine rode Pelgrim Bambino kachel en met een bed en werktafel was de kamer wel gevuld.
Het ging tenslotte om de studie, biologie in mijn geval, met veel avondpractica in Haren en eindeloos veel fietsen door de Stad!
Na een paar verhuizingen ben ik, inmiddels getrouwd, uiteindelijk aan het Winschoterdiep beland. Dat huis staat er nog wel, zo bleek onlangs bij een bezoek aan de Oosterpoortwijk.
Nu dus weer terug van weggeweest, want vanuit Drachten doen we nu ook mee aan cursussen bij de Remonstranten. We zijn zelfs lid geworden van een kring.
Dat alles met dank aan onze dochter die een flakkerend vlammetje wist op te stoken tot een vuurtje door literatuur en haar toetreden tot de Remonstrantse Gemeente in Utrecht.
Na een start in Groningen ben ik nu weer terug aan de overkant van de straat.
Deze keer niet alleen, maar met mijn allerliefste die er ook al was toen ik in Groningen met mijn studie begon.
De ontvangst door de Gemeente en de hartelijkheid van de mensen die we nu kennen, voelt als thuiskomen.
Bart Dertien
