Een klankrijk Pasen?!

Een klankrijk Pasen?!

Door ds. Lense Lijzen

Een aantal mensen om mij heen mist in deze dagen niet zozeer ‘live’ beluisteren van de Mattäus Passion maar vooral het zelf meezingen. Daar kan ik met iets bij voorstellen. Want het is weliswaar 45 jaar geleden, maar ik herinner me nog goed dat ik als 11-jarige meegezongen heb in het jongenskoor, in Musis Sacrum in Arnhem. Samen met mijn schoolvriendje Cesar repeteerde ik met een groep andere jongens elke week een aantal stukken waarvan ik in meerdere opzichten de de betekenis niet of nauwelijks begreep. Taalkundig is dat natuurlijk sindsdien sterk verbeterd, theologisch zijn er nog wel eens vragen. Wat het mooiste was? O Mensch, bewein dein’ Sünde gross? Een jaar later heb ik niet weer meegedaan, mijn stem begon al te kantelen, al had het zeker nog gekund- maar de teksten heb ik altijd onthouden. Achteraf betreur ik nog wel eens dat ik niet verder ben gegaan. Zo was het een indringende episode in een gemankeerde ‘zangcarrière’.
En verder? In klas 2 of 3 van de lagere school heb ik ooit een Negro Spiritual gezongen, zomaar. En ik had een van de hoofdrollen in de eindmusical van de 6e klas. Auditie deed ik daarvoor met ‘Foxiefoxtrot’ van Nico Haak. Het schiet me nu weer te binnen! Op een schoolfeest van het gymnasium hebben we een keer met 5 jongens een liedje van de Dolly Dots gezongen, verkleed en wel. Zo was het, es war einmal….
Of ik verder gekomen ben? Misschien. Ik zing veel, in huis en op de fiets. Maar sinds ruim 4 jaar heb ik nu elke week zangles, klassiek. Voor mij is het ook een soort meditatie, een loskomen van mijn denkende zijn. Leeg maken en toch weer vol worden. In- en uitademen, maar niet zonder klank of woord. Een muziek-en zangvakantie in Italië, waar we net enthousiast voor geworden waren, zit er waarschijnlijk niet in deze zomer. En ook het zingen in de kerk is verstomd op dit moment, het U zij de Glorie -elk jaar uit volle borst meegezongen aan het slot van de dienst- zal in onze Groningse kerk niet klinken. Maar thuis kunnen we ons eigen en gezamenlijke lied blijven zingen, hardop of in stilte. Een gezegend en klankrijk Paasfeest! En houd moed!